Rondreis Sumatra, Java en Bali
Indonesiëreis
3 augustus – 15 september
In het algemeen
Voor de gehele organisatie krijgt u – als reisbureau – een dikke voldoende van ons.
Indonesië was voor ons een eerste keer. Het inschakelen van een reisbureau ook.
Wel zijn wij ervaren reizigers in Azië. In vijftig jaar tijd heb ik vijfentwintig reizen gemaakt in Turkije, Iraq, Iran, Afghanistan, Pakistan, Uzbekistan en India. Al deze reizen heb ik zelf georganiseerd, vaak samen met mijn vrouw, of een andere reisgenoot.
Alle vouchers klopten, de hotels waren prima en alle betrokken chauffeurs, gidsen en contactpersonen hebben zich volgens de afspraken gedragen. Graag geven wij een pluim aan alle betrokkenen. Heel veel dank!
Waarom krijgt u van ons dan niet een hoger cijfer?
Ons probleem is voor ons en voor onze eigen verantwoordelijkheid. We hebben een aantal malen bij de besprekingen van ons programma aangegeven voor de cultuur te gaan, niet voor de natuur (geen apen, dolfijnen, krokodillen of vulkanen). Uw aandacht juist voor natuur, heeft onze reis enigszins nadelig beïnvloed. Bijna hadden we een aantal belangrijke musea gemist. De hoogtepunten van de Majapahit-cultuur konden we op het laatste moment nog invullen. Wij hadden het op prijs gesteld als u ons, wetend dat wij voor de cultuur naar Indonesië gaan, op de Majapahit-cultuur gewezen had. Wij hadden dit graag geruild voor dagen in Pangandaran of Ubud.
We hadden ook graag van u een waarschuwing gekregen dat het op veel plaatsen in Indonesië niet mogelijk is met een credit card te betalen. In een aantal gevallen werd om een debet card gevraagd. Het is zeker aan te bevelen om met grote hoeveelheden cash rond te lopen. In veel gevallen is dat toch de enige betaalwijze.
Over de hotels in het algemeen geen klacht. Alle zeer comfortabel. In een enkel hotel werd geen alcohol geserveerd. Dit is onhandig. Bier is een veilige manier van drinken, vooral in de hitte. Wat mij betreft een selectiecriterium voor een verblijfplaats.
Concluderend: We hebben erg genoten van onze reis, zijn dik tevreden met uw organisatie en kijken met erg veel genoegen terug op onze eerste Indonesiëreis. We hebben 7500 foto’s gemaakt, waar we een paar mooie albums van zullen maken.
Mocht u in een meer uitgebreide versie van onze reis geïnteresseerd zijn, dan stuur ik u desgevraagd een link naar ons Polarsteps-reisverslag.
Nog enkele kleine punten in het algemeen.
Een enkele keer was er onduidelijkheid over een tijdstip van afhalen met een nieuwe chauffeur, maar door tussenkomst van de contactpersoon of de hotelmanager is alles steeds op tijd geregeld.
Toen wij in Yokyakarta waren hebben we een verandering in het programma kunnen regelen met Linda Yustina. Zij heeft het heel goed gedaan. Foutloos, snel, en zonder meerkosten.
Geen 3 nachten, maar 1 Majapahit, Soerabaja en twee nachten Shalimar in Malang.
Een pluim voor de chauffeurs. Zij brachten ons altijd veilig en wel op de bestemming, onder soms moeilijke omstandigheden. Zij toonden zich steeds flexibel en traden vaak buiten de hun bekende paden om aan onze speciale eisen tegemoet te komen. Een nadeel was de gebrekkige kennis van het Engels. We verzoeken u met klem er bij de chauffeurs op aan te dringen aan hun taalvaardigheid te werken.
Ik weet niet in hoeverre u invloed heeft op de keuze van gidsen bij bezienswaardigheden, maar de kwaliteit van hen wisselt sterk. De gids bij de Borobudur was heel erg goed, de gids bij Pura Besakih was een aanfluiting. U zou de taalvaardigheid en de kennis van de gidsen kunnen proberen te verbeteren.
Wat er mis ging
Tobameer excursie.
Het diner in het Marysca restaurant was een dieptepunt.
Er was geen welkom en geen welkomsshawl.
Het diner was sober, alles werd tegelijk voor ons neergezet; voor drank moesten we bijbetalen.
Van een optreden van een vocalgroup is niets vernomen.
We denken dat het restaurant mogelijk eerder failliet gaat dan dat jullie de samenwerking kunnen verbeteren.
Een alternatief is het ELIOS-RESTAURANT aan dezelfde straat.
Wat goed uitpakte
De treinreis van Bandung naar Pangandaran begrepen we pas ter plekke. Het is een enorme omweg met de auto. De treinreis zelf was OK. En de route was inderdaad mooier dan over de weg, die we later deels nog eens reden.
Wat we heel leuk vonden
De boottocht met de Pelni-ferry van Medan naar Jakarta was top en we hopen echt dat Pelni deze verbinding kan handhaven en ook andere routes blijft exploiteren. We begrijpen dat het moeilijk is vanwege de oneerlijke concurrentie van goedkope vluchten, maar het is om meerdere redenen een veel aantrekkelijker manier van reizen. Hierover is natuurlijk veel meer te zeggen, maar dat voert buiten de orde van deze evaluatie.
Ons allergrootste, onverwachte probleem was communicatief. Niemand aan boord sprak een woord Engels. Alle omroepberichten waren uitsluitend in het Indonesisch. Dit gaf veel onduidelijkheid en onzekerheid. Daar hadden we ons beter op moeten voorbereiden.
De informatie vooraf had beter gekund. We wisten totaal niet wat we konden verwachten en waren op momenten enigszins de weg kwijt. Zo was er bij het inschepen een kruier, die onze twee koffers aan boord bracht. Hij hielp ons met de boarding passes bij de daartoe opengestelde machines. Wat enigszins genânt was, omdat hij iedereen van de machines wegduwde en als een van de eerste de boarding passes uit de machines tevoorschijn haalde. Bij het verkrijgen van die passes was helemaal geen haast want daarna moesten we vervolgens een uur wachten tot we aan boord konden. Toen wij aan boord gingen, ging de kruier ineens de andere kant op met onze twee koffers. Het duurde wel een half uur nadat wij aan boord waren, tot hij eindelijk aankwam. Al die tijd waren wij in onzekerheid wat er met onze koffers aan de hand was. Later bleek dat de kruier de koffers had moeten inklaren, zoals bij een vliegtuig de ruimbagage. Dit soort dingen hadden we graag vantevoren geweten.
Iets waarover wij ook onzeker waren, was het al-dan-niet ontschepen op havens van tussenbestemmingen. We zagen medepassagiers van boord gaan en weer terugkomen. Wij hadden dat misschien ook wel gewild..., maar we wisten niets.
De hut was trouwens prima en voldeed boven verwachting, hoewel we wel een paar kakkerlakken hebben moeten deleten. Maaltijden en overige voorzieningen waren uiterst basic, maar daar klagen we niet over.
Ter illustratie van het communicatieprobleem, dat er niemand aan boord Engels sprak, het volgende voorbeeld. We hadden geen beddegoed en geen handdoeken gekregen. Daarover communiceren met de bemanning ging niet, Men reageerde afwijzend. Alles erg moeizaam. Er was geen wifi aan boord, dus Google translate was ook geen optie. Uiteindelijk is alles goed gekomen, maar dat kostte wel geduld en overredingskracht tot zelfs de kapitein eraan te pas kwam. Hij verstond voldoende Engels om te begrijpen waar het omging en haalde beddegoed en de handdoeken uit wat kastjes op een donker kantoor te voorschijn.
Het bezoek aan de Meraih Bintang school in Pangandaran was een groot succes. Deze mensen hadden zich erg uitgesloofd en een heel programma voor ons gemaakt met dans, muziek, bezoek aan de gebouwen en omgeving en een avondeten in een plaatselijk restaurant. Dit was een groot succes, vooral ook omdat mijn vrouw als een vis is in het water in een schoolomgeving. Zij heeft 43 jaar voor de klas gestaan. Dus wij hadden elkaar veel te vertellen. Dat wij het eten van 14 aanwezigen moesten betalen, was geen (financieel) probleem, maar we hadden het graag vantevoren geweten. Nu hoorden we dat ’s-middags van de school zelf.
